ای منت عرق زجبینت برآفتاب

ساغر زند مگر به چنین کوثر آفتاب

بر صفحه ای که وصف جمالت رقم زنند

از رشتهٔ شعاع کشد مسطر آفتاب

هیهات بی رخت شب ما تیره روز ماند

خون شد دل و نتافت بر این کشور آفتاب

دریای بیقراری ما راکنار نیست

هرگزبه هیچ جا نکند لنگرآفتاب

مقصد ز بس گم است درین تیرگی سواد

شبگیر می کند ته خاک اکثر آفتاب

از وضع این بساط جنون انجمن مپرس

تهمت کش است صبح وگریبان درآفتاب

دست هوس به دامن مطلب چسان رسد

غواص طاقت بشر وگوهر آفتاب

بگذر ز محرمی که درین عبرت نجمن

چون حلقه داغ گشت برون در آفتاب

زنهارگوشه گیر ز هنگامهٔ فساد

پریکه می زند به صف محشرآفتاب

جز باده نیست چارهٔ دمسردی زمان

سرمازده چرا ننشیند در آفتاب

یاران درین زمانه نمانده ست بوی مهر

پیداکنید بر فلک دیگر آفتاب

از راستی خلاف طبیعت قیامت است

توفان دمد چو بگذرد از محور آفتاب

اهل کمال خفت نقصان نمی کشند

مشکل که همچو ماه شود لاغر آفتاب

وضع نیاز ما چمنستان ناز اوست

غافل مشو ز سایهٔ گل بر سر آفتاب

دور شرابخانهٔ تحقیق دیگر است

خود را کشد دمی که کشد ساغر آفتاب

بیدل به کنه عشق کسی کم رسیده است

از دور بسته اند سیاهی بر آفتاب